۱۳۹۵ آبان ۱۵, شنبه

ایران - روز سیزده آبان، به کدام دانش آموز تبریک بگوئیم؟

کدام تبريک به کدام دانش آموز؟
 روز ۱۳آبان، روز دانش آموز کدام تبريک و به کدام دانش آموز؟ دانش آموزی که شب گرسنه می خوابد و سرپناهی ندارد. دانش آموزی که وقتیکه از مدرسه می رود با پدر و مادر معتادی روبرو می شود که نای حرف زدن با او را ندارند. دانش آموزی که از فرط گرسنگی مجبور می شود مدرسه را رها کند و به خیابان به آدامس فروش و واکس زنی روی بیاورد. و از سرمای زمستان تمام وجودش در خیابان بلرزد. دانش آموزی که در آروزی یک بستنی با خواهرش هر بار یکی از آنها لیس می زنند. کدام دانش آموز از کجا بگویم؟ 
 آن دانش آموزانی که در انقلاب ضدسلطنتی جان خود را در راه آزادی فدا کردند تا خمينی، همکلاسهايشان را به جبهه های جنگ بفرستد؟ 
يا به آن دانش آموزانی که ۴۴۰هزار تن از آنان را رژيم به گفته آخوند محمد خاتمی به عنوان سرباز يک بار مصرف به ميدانهای مين فرستاد؟
از جنگ نگوئيم؟ گذشته ها گذشته؟
ازدانش آموزانی که در قتل عام زندانيان سياسی اعدام شدند چی؟
از دانش آموزانی که خمينی صدصد در مقابل جوخه های اعدام قرارداد می شود گفت؟


 پس به زمان حال بيائيم. تبريک به ۳ ميليون و ۲۰۰هزار دانش آموز بازمانده از تحصيل در امسال، که به لشکر کودکان خيابانی و کودکان کار پيوسته اند.
تبريک به دانش آموزان سوختة شين آبادی و ۳ ميليون دانش آموزی ديگری که روز هشتم مهرماه روزنامه شرق نوشت ۱۵۰هزار کلاس درسشان در معرض خطر آتش سوزی است.

يا گرامی باد، ياد دانش آموزان کشته شده در مسير راهيان نور، از بروجرد، زاهدان، شاهرود، مشهد، و بسياری شهرهای ديگر
شايد بهتر باشداز دانش آموزان کلاس های چادری و کپری در کرمان و بندرعباس ياد کنيم.
نه همين هفته قبل روزنامه حکومتی بهار از دانش آموزان شپش زدهٴ مدارس شمال شهر تهران اسم برد.
تبريک به آنها و تبريک به کودکان سيستانی که ۴۰ درصد پسران بيماری کچلی دارند و بيش از ۶۰ درصد دختران سرشان شپش زده است.
بالاخره ۱۳آبان است، بايد نام و ياد دانش آموزان را گرامی داشت.
روز دانش آموز است می توان به کودکان گل فروش و فال فروشی که در پياده روها با حسرت به کيف و دفتر پشت ويترينها نگاه می کنند تبريک گفت.

و می توان به نام دانش آموزانی که کنار خيابان درس می خوانند و نانی برای خانواده به دست می آورندتبريک گفت.
آری، آری، باز می توانی روز دانش آموز را به همهٴ کودکان ميهن که هر يک به نوعی قربانی رژيم شدند تبريک بگويی، تنها به يک شرط! که پاسخت به اين همه تلخی و سياهی، «فراموشی» نباشد. يا حتی «اشک»! بلکه «کاری» باشد، حتی نگه داشتن يک «اميد» به هر قيمت.
#ایران #تهران #سیزده_آبان #انقلاب #ضدسلطنتی #زندان #سیاسی #قتل_عام #دانش_آموز #جنگ #خمینی #مشهد #شاهرود #گل_فروش

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر